Powstawanie i najczęstsze objawy

Choroba Parkinsona, zwana również drżączką poraźną to bardzo poważne schorzenie ośrodkowego układu nerwowego, czyli przede wszystkim mózgu. Dotyka ono głównie osoby między 40 a 60 rokiem życia, ale czasem występuje również u ludzi młodszych. Szacuje się, że choruje na nią około 1% światowej populacji. Nazwa schorzenia pochodzi od nazwiska angielskiego lekarza, który w początkach XIX wieku przedstawił dokłady opis jej objawów.

Przyczyny drżączki poraźnej nie zostały dokładnie poznane, ale wymienia się wśród nich uwarunkowania genetyczne, czynniki toksyczne i neuroinfekcje.

Choroba Parkinsona objawia się stopniowo i początkowo objawy mogą być niespecyficzne, takie jak szybkie męczenie się, osłabienie czy niezgrabność ruchów. Dopiero po pewnym czasie objawy nasilają się i stają bardziej specyficzne – pojawiają się zaburzenia równowagi, spowolnienie ruchowe, zaburzenia mowy. Sylwetka staje się charakterystycznie pochylona do przodu, zaczynają drżeć ręce, czasami również nogi i głowa. Chory staje się coraz bardziej niesamodzielny i niejednokrotnie musi skorzystać z pomocy domu opieki.

Leczenie choroby Parkinsona

Niestety dotychczas nie powstał lek, który umożliwiałby wyleczenie choroby Parkinsona. Dostępnych jest jednak wiele środków farmakologicznych, które pozwalają na złagodzenie objawów i opóźnienie rozwoju tego schorzenia. Najważniejszy z nich to prekursor dopaminy – L-DOPA.

Stosowane są również terapie chirurgiczne, w tym przeszczepianie do mózgu komórek, które są zdolne do produkcji dopaminy. Inną metodą jest głęboka stymulacja mózgu, która polega na umieszczeniu w tkance mózgowej elektrod połączonych przewodem ze stymulatorem znajdującym się pod skórą w okolicach klatki piersiowej. Pozwala to chorym na znaczne poprawienie sprawności ruchowej i dużo większą samodzielność na co dzień.